این فعال اصولگرا ادامه داد: آقای علی اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی به عنوان متهم شراکت در نابودی یا تعلیق 95 درصد برنامه هسته ای، گفته است:
-"آقای جلیلی، یک مقدار که چه عرض کنم؛ انعطافش کم بود. علت این که مذاکرات گامی به جلو نرفت این بود که آقای جلیلی سفت گرفته بود.
 
-جلیلی در مذاکرات، آرمانگرا بود اما ظریف، عملگراست. جلیلی تجربه نداشت. ظریف یک کوله باری از تجربه پشت سرش بود. در ذهن جلیلی، "ستد" بود ولی "داد"ی نبود.
 
-قانون هسته ای را تصویب کردند، اما نگفتند پول انجام این کار توسط سازمان انرژی اتمی را چه کسی می‌دهد؟ با کدام بضاعت مالی؟
 
-می گویند چرا قسم خوردی؟ قسمم را الان دو برابر می خورم؛ الان در همه امور صنعت هسته ای در حال پیشروی هستیم".
 
طنز ماجرا این است که  صالحی چند بار اذعان کرده آمریکا از همان ابتدای اجرای برجام، نه یک بار بلکه چند بار دبّه کرد. او بهتر از هر کس می داند که تشدید تحریم ها و چند برابر شدن آن یعنی چه؟ اما با این وجود، رویکرد آقای جلیلی را نکوهش می کند.
 
دکتر جلیلی حاضر نشد و بلد نبود حقوق و منافع ملی را با مشتی وعده نسیه معامله کند. این تجارت سراسر خسارت، فقط از تیم روحانی (ظریف و صالحی و...) بر می آمد که؛
از ده هزار کیلو اورانیوم غنی شده، 9700 کیلو را واگذار کنند، 15 هزار سانتیریفیوژ از 19 هزار دستگاه را از هم بگسلانند، هویت رآکتور آب سنگین اراک را از بین ببرند، و تولید سوخت 20 درصد و غنی سازی در فردو را متوقف نمایند. آخر سر هم، یک سوم قبل از برجام، نفت بفروشند و تورم بالای 50 درصد را سر سفره مردم بیاورند!
 
فقط امثال آقای صالحی با این همه خسارت، می توانند عین آب خوردن قسم بخورند که برنامه هسته ای با برجام پیشرفت کرد! آنها می گفتند در صورت بدعهدی طرف مقابل، به سرعت به روز اول بر می گردیم، اما حالا با طلبکاری می گویند پول از کجا بیاوریم که مصوبه مجلس برای جبران بخش کوچکی از تعلیق ها را اجرا کنیم؟!
 
آقای صالحی! ما فریاد شما سر نمایندگان مجلس و لبخند منفعلانه تان در برابر طرف آمریکایی را از یاد نمی بریم؛ هر قدر هم که بخواهید دبّه کنید. اکنون نه چرخ سانتریفیوژها و نه چرخ اقتصاد، هیچ کدام نمی چرخد؛ و شما به عنوان عضو فنی تیم مذاکرات، در این خسارت سهیم هستید.

منبع: رجا