چنانکه محمدحسن آصفری، نایب‌رییس کمیسیون امور داخلی کشور و شوراها در توییتی نوشت: «مراسم تحلیف باشکوه بود اما در شرایط بد اقتصادی و کمبود بودجه کشور و با توجه به مشکلات معیشتی مردم هیچ توجیهی نداشت در مراسم تحلیف ریاست‌جمهوری این همه هزینه شود.» مسیح مهاجری، مدیرمسوول روزنامه اصولگرای جمهوری اسلامی نیز با بیشترین انتقاد به این مراسم، روز گذشته در سرمقاله این روزنامه نوشت: « مراسم تحلیف آقای رییسی، متاسفانه با اقداماتی همراه بود که نه‌تنها نشانی از پارسایی نداشت، بلکه نمادی از آلوده شدن به تشریفات زاید بود.» به گفته وی «اصل 121 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران حضور رییس قوه قضاییه، اعضای شورای نگهبان و نمایندگان مجلس را در مراسم تحلیف رییس‌جمهور لازم می‌داند، ولی در این مراسم، صد‌ها نفر از مهمانان داخلی و خارجی حضور داشتند که اولا حضورشان ضروری نبود و ثانیا مستلزم هزینه‌های زیادی برای کشور بود. علاوه بر اینها، برگزاری مراسمی با این تشریفات با توجه به اینکه نیاز به خیل عظیم ماموران امنیتی، اطلاعاتی، پذیرایی‌کننده و تنظیم‌کننده امور دارد، با شرایط سهمگین کرونایی کشورمان در تضاد است.» به نوشته این فعال اصولگرا «در شب پنجشنبه چهاردهم مرداد، خیابان‌های اطراف ساختمان مجلس شورای اسلامی در تهران، تجدید آسفالت شدند و علایم راهنمایی و رانندگی و سایر امکانات مربوطه این خیابان‌ها نیز نو شدند. این اقدام به مناسبت برگزاری مراسم تحلیف رییس‌جمهور رییسی در مجلس صورت گرفت. لابد هدف این بود که مهمانان خارجی این مراسم با چشم خود ببینند که خیابان‌های تهران چقدر تمیز هستند... ای کاش چنین مراسمی هر چند وقت یک‌بار در مناطق جنوب شهر تهران نیز برگزار می‌شد تا مردم محروم آن مناطق هم از چنین نعمتی برخوردار شوند.» اگرچه که برگزاری هر چه بهتر مراسم‌های سیاسی از نقاط عطف یک کشور محسوب می‌شود اما در شرایطی که قربانیان کرونا در برخی شهرها و مناطق کشور دو رقمی شده و روند واکسیناسیون نیز کند است و از سوی دیگر تورم بالای 44 درصدی کشور، خوراکی‌های زیادی را از سفره‌های معیشتی مردم حذف کرده، برگزاری این مراسم‌ها شاید مناسب نباشد.» هرچند پیش از پایان دولت روحانی نیز، مراسم پرزرق و برق دیگری در سالن اجلاس سران برای خداحافظی با اعضای کابینه دولت دوازدهم برگزار شد که کاربران فضای مجازی آن را یک «گودپارتی» پرخرج نامیده و ضرورتی برای آن قائل نشدند؛ برآورد هزینه برگزاری مراسم‌های اینچنینی جلسات مجلس و سایر رویدادها همواره نمودی از ریخت و پاش‌های سیاسی بوده که گرچه در سنوات گذشته نیز وجود داشته و هر سیاستمداری سعی در بهتر برگزار کردن‌شان بوده، اما در شرایط فعلی که کرونا در کنار تحریم‌ها، بر مشکلات معیشتی مردم افزوده، حساسیت‌ها به برگزاری مراسم‌های سیاسی نیز بیشتر شده است.
علاوه بر مراسم تحلیف که البته هر چهار سال یک‌بار برگزار می‌شود و ممکن است برخی آن را جدی نگیرند، هزینه هر جلسه علنی در مجلس نیز هزینه‌های زیادی دارد؛ بر اساس برآوردهای موجود «در سال 97 هزینه هر دقیقه مجلس شورای اسلامی 21 میلیون تومان بود. بنابراین برای هر جلسه علنی که یک ساعت به طول بینجامد یک میلیارد و 260 میلیون تومان هزینه روی دست ملت می‌گذاشت . این رقم در آنچه کمیسیون تلفیق در سال 98 برای سال 99 منتشر کرده بود نیز تغییر یافت به گونه‌ای که هزینه سالانه جلسات مجلس 1156 میلیارد تومان برآورد شده بود.»
البته که این اعداد و ارقام برای سال 97 است و در بودجه سال 1400 کل اعتبارات عمومی و اختصاصی برای مجلس 1039 میلیارد تومان اعلام شده بود که با احتساب برگزاری 40 تا 45 هزار دقیقه جلسه در یک سال، هر دقیقه بین 23 تا 26 میلیون تومان هزینه جلسات علنی مجلس است. اگرچه که به نظر می‌رسد این ارقام آن هم در شرایطی که تورم سالانه به بیش از 44 درصد رسیده، کم باشد. هزینه دقیقه‌ای تا 26 میلیون تومانی برای جلسات مجلس در حالی است که در برخی جلسات نمایندگان حضور ندارند یا وقت خود را برای تصویب طرح‌هایی مانند «صیانت از کاربران در فضای مجازی» صرف می‌کنند. در حالی که کرونا و تحریم به عنوان مهم‌ترین معضلات فعلی کشور از سوی مردم شناخته می‌شود. با هزینه یک‌سال جلسات علنی مجلس می‌توان 20 بالگرد برای اطفای آتش در جنگل‌های کشور خریداری یا 520 تخت آی‌سی‌یو راه‌اندازی کرد یا 384 هزار و 818 متر مسکن مهر در کشور ساخت.
مجلس چقدر خرج روی دست مردم می‌گذارد؟
با استناد به آنچه مرکز پژوهش‌های مجلس در 23 خرداد سال جاری منتشر کرد، بودجه قوه مقننه شامل مجلس شورای اسلامی و دستگاه‌های زیرمجموعه آن در سال 1400 با افزایشی حدود 67 درصدی نسبت به سال 99 همراه بوده است. رشد اعتبارات هزینه‌ای این قوه کشور 2288 میلیارد تومان بوده که برای مجلس از 572 میلیارد تومان به 992 میلیارد تومان رسیده است. اگرچه این اعداد و ارقام برای اعتبارات هزینه‌ای است و مجموع اعتبارات عمومی و اختصاصی مجلس در سال 1400 و در بودجه، 1039 میلیارد تومان بود. اگر فرض شود که مجلس در هر سال 40 تا 45 هزار دقیقه جلسه علنی خواهد داشت (هر جلسه 4 ساعت که سالی 166 جلسه می‌شود)، در این صورت دقیقه‌ای حدود 23 تا 26 میلیون تومان هزینه در بر دارد؛ از سال 97 تاکنون دقیقه‌ای 2 تا 5 میلیون تومان به هزینه‌های مجلس برای هر جلسه افزوده شده است. البته که اگر نرخ تورم سالانه 44.2 درصدی را در هزینه‌های مجلس دخیل بدانیم، هزینه هر دقیقه جلسه باید به 31 میلیون و 700 هزار تومان برسد. با هر جلسه علنی 4 ساعته در صحن مجلس، حداقل 5 میلیارد و 520 میلیون تومان هزینه ایجاد می‌شود که با این می‌توان 1104 عدد مخزن دو هزار لیتری برای شهرها و روستاهای در تنش آبی خریداری کرد. بنابراین اگر هر روزی که قرار است طرحی در مجلس بررسی یا اقدامی در دستور کار مجلس قرار داشته باشد، بنا به هر دلیلی خوب پیش نرود یا نتیجه‌ای در بر نداشته باشد، فرصت‌سوزی زیادی خواهد داشت. مجلس در حالی سالی بیش از هزار میلیارد تومان هزینه برگزاری جلساتش می‌شود که بر اساس گفته‌های مدیرکل سازمان حفاظت از محیط زیست استان انزلی، برای سند 7 ساله تالاب انزلی بودجه دو هزار و 558 میلیارد تومانی در نظر گرفته شده، سالی 365 میلیارد تومان.
منبع: اعتماد