شکست مقابل آلومینیوم اراک و تکرار باخت فصل گذشته بیشتر از آنکه محصول درایت رسول خطیبی و توانمندی بازیکنانش باشد ناشی از افت عجیب و نمایش ضعیف بیشتر بازیکنان پرسپولیس در این مسابقه بود. هرچند از هوشمندی خطیبی برای از کار انداختن پرسپولیس در فاز حمله و اجرای درست بازیکنانش نمی‌توان به‌سادگی عبور کرد اما ریشه‌های این شکست و مهم‌تر از آن نمایش ضعیف و دور از تصور قهرمان فصل قبل را باید در تیم پرسپولیس پیدا کرد.
گاهی اوقات شکست بر اساس رقم خوردن اتفاقات مسابقه علیه یک تیم حادث می‌شود و نتیجه بیانگر کیفیت بازی و شرایط مسابقه نیست، اما پرسپولیس سزاوار این باخت بود و به تبع آن آلومینیوم با لیاقت و شایستگی پیروز شد.
حتماً در حین بازی بد پرسپولیس و بعد از آن، انواع و اقسام نکات و مباحث فنی در خصوص ضعف قهرمان پنج فصل اخیر لیگ برتر را در محافل فوتبالی و فضای اجتماعی شنیده و دیده‌ایم اما واقعیت اینکه بیشتر از اینکه بتوان روی ترکیب اولیه و تغییرات کادر فنی اشاره کنیم باید درباره افت فاحش و هماهنگ(!) تمام بازیکنان تیم حرف بزنیم.
پرسپولیس در هر دو مسابقه قبلی مقابل فولاد و نساجی نیمه اول خوبی نداشت اما با تغییرات و صحبت‌های کادر فنی در نیمه دوم شرایط بهتری پیدا کرد و برنده بیرون آمد اما این‌بار نه تغییرات جواب داد نه توصیه‌های فنی، چراکه تیم در اجرا بشدت ضعف داشت و هیچ بازیکنی حتی نزدیک به سایه خودش هم نبود.
ترکیب اولیه پرسپولیس ایرادی نداشت. طبیعی بود بعد از نمایش نه‌چندان جالب شیری مقابل نساجی و حضور مؤثر نعمتی در نیمه دوم آن بازی تغییر در دفاع راست صورت بگیرد. همچنین با مصدومیت عالیشاه اولین گزینه احسان پهلوان بود که در پست هافبک راست بازی کرد اما هم پهلوان بشدت ضعیف بود و تعویض شد هم نعمتی کاری از پیش نبرد و در نهایت با عصبی بازی کردن ناشی از دریافت کارت زرد، با اشتباهی مهلک پایه‌گذار گل سه امتیازی حریف شد.
اما بازیکنان بد پرسپولیس محدود به این دو چهره نبود. رضا اسدی در قلب خط میانی تا توانست پاس اشتباه داد و هرگز نتوانست با سرلک و هافبک‌های کناری‌اش بازی کند و ارتباط بین خطوط را برقرار سازد. این مسأله در مورد سرلک هم مصداق داشت و تعداد اشتباهات او نیز خارج از عرف استاندارد بود و او هم روز بدی را پشت سر گذاشت.
مهدی ترابی و وحید امیری که در دو بازی قبلی گل‌ساز‌های تیم بودند کم اشتباه نکردند و غیر از اینکه جرقه‌ای نزدند و کار خلاقانه‌ای انجام ندادند، هربار که حرکت می‌کردند در بند مدافعان حریف گرفتار می‌شدند و قادر به خارج کردن تیم از آن شرایط نبودند.
عبدی و آل‌کثیر در نیمه نخست تحت تأثیر بازی حریف موقعیتی نصیب‌شان نشد اما خودشان هم در توپ‌گیری و تحت فشار قرار دادن دفاع حریف ناکام بودند تا تعویض شوند اما حامد پاکدل هم بهتر از آنها نبود. پاکدل هم پاس اشتباه زیادی داد اما خطا نکرد هم نتوانست توپ را پیش ببرد و ضربه‌ای به توپ بزند.
سعید آقایی دیگر بازیکن تعویضی تیم بود که در صحنه دریافت گل کند نشان داد ضمن اینکه در یکی از ضدحملات سریعی که از سمت او شکل گرفت نشان داد چقدر از نظر بدنی ناآماده است، آن هم در شرایطی که از شروع نیمه دوم به زمین آمده بود.
زوج میانه دفاع پرسپولیس و حامد لک هم از این بازی نمره مردودی گرفتند. سیدجلال و فرجی هر دو مقابل مانور بازیکن حریف که پایه‌گذار گل شد کوتاهی کردند، ضمن اینکه چند موقعیت دیگر هم به حریف دادند و متزلزل بودند.
حامد لک هم نشان داد همچنان در بازی با پا ضعف دارد و با همین ارورهایی که می‌دهد می‌تواند برای تیمش مشکل ایجاد کند. او در این بازی بیشتر از همیشه پاس اشتباه داد و نشان داد باید همچنان روی این نقیصه‌اش کار کند.
رضا دهقانی وینگر تازه‌وارد پرسپولیس در این مسابقه جمعه چیزی حدود 25 دقیقه فرصت داشت تا در نخستین بازی با پیراهن شماره 20 توانایی‌هایش را نشان دهد اما او که تازه از مصدومیت رها شده برای تغییر دادن شرایط بازی فرم مناسبی نداشت و به‌عنوان تنها گزینه تعویض در فاز حمله بعد از دو تغییر شروع این نیمه چیزی برای ارائه نداشت و این تغییر هم جواب نداد.
با توجه به اینکه شیری و ابراهیمی دقایق کوتاهی در میدان بودند قضاوتی درباره کیفیت‌شان نمی‌توان داشت، اما هر چهار بازیکن تعویضی مثل 11 بازیکن اصلی فرم خوبی نداشتند و با این حساب می‌توان به‌صراحت گفت پرسپولیس در شرایطی به آلومینیوم و تیم خطیبی باخت که 14 بازیکن یکجا و یکباره بد بودند؛ با این تعداد بازیکن و روز بدی که داشتند، نمی‌شد از تیم باانگیزه و یکدست خطیبی امتیاز گرفت و اینچنین شد که اولین باخت فصل از راه رسید؛ شکستی که می‌تواند درس‌های بزرگی برای یحیی و تیمش داشته باشد و در زمان خوبی از راه رسید.

منبع: ایران ورزشی