این مومیایی به وسیله یک ملوان آمریکایی از ژاپن بازگردانده شد و در سال 1906 به انجمن تاریخی شهرستان کلارک در اسپرینگفیلد اوهایو اهدا شد. این موجود با چهره‌ای ژولیده، دندان‌های عجیب و غریب، پنجه‌های بزرگ، نیمه پایینی ماهی‌مانند و لایه‌ای از موهای خاکستری، برای چندین دهه بازدیدکنندگان را به سمت موزه می‌کشاند.
حتی در دوره‌ای عنوان شد که این موجود واقعی نیست و دست ساخت انسان است. گفته می‌شد که ژاپنی‌ها به دلیل علاقه خاصی که به پری دریایی دارند، آن را با چوب و کاغذ و گیاه ساخته اند.
اما حالا و پس از آنکه برای اولین بار با اشعه ایکس و سی تی اسکن تلاش‌هایی برای کشف ماهیت واقعی موجودی که اصطلاحا به آن پری دریایی گفته می شود صورت گرفت، می توان به کشف اسرار آن امیدوار بود.
جوزف کرس، رادیولوژیست در دانشگاه کنتاکی شمالی، می‌گوید: «به نظر می‌رسد که اندام‌های خارجی آن از حداقل 3 گونه مختلف تشکیل شده است.»
به گفته او «سر و تنه این موجود شبیه یک میمون، دست‌ها یک دوزیست شبیه الیگیتور، کروکودیل یا نوعی مارمولک و پس از آن دم یک ماهی از گونه‌ای ناشناخته شکل ظاهری این پری دریایی را فرم داده است.»
ناتالی فریتز عضو انجمن تاریخی شهرستان کلارک اما می‌گوید که این چیز عجیب یک پری دریایی فیجی است؛ موجودی دروغین که به وسیله پی.تی بارنوم، شومن، بازرگان و سیاستمدار آمریکایی سر زبان‌ها افتاده است.
بارنوم که زندگی‌اش الهام‌بخش فیلم پرفروش «بزرگ ترین شومن» در سال 2017 بود، نمونه مشابهی را در موزه آمریکایی خود قبل از سوختن در سال 1865 در نیویورک به نمایش گذاشت.
در خود ژاپن، برخی از افسانه‌ها می‌گویند که مزه مزه کردن گوشت پری دریایی‌ها به انسان جاودانگی می‌بخشد.
در یکی از معبدهای آساکوچی، یک پری دریایی فیجی واقعا پرستش می‌شد، اگرچه بعداً مشخص شد که از پارچه، کاغذ و پنبه ساخته شده و با فلس‌های ماهی و موهای حیوانات تزئین شده است. با این حال، در ایالات متحده، چنین پری دریایی‌هایی مایه کنجکاوی بودند.
فریتز گفت: «پری دریایی‌های فیجی بخشی از کلکسیون‌ها و نمایش‌ها در اواخر دهه 1800 بودند. ما داستان‌هایی زیادی از مردم درباره این موجود شنیده‌ایم. حتی برخی به یاد دارند که آن را از سال 1926 تا 1986 به نمایش گذاشته‌اند.»