توصیه های پلیسی در این رابطه 2موضوع را در بر می گیرد . اول این که شهروندان چگونه مراقب باشند طعمه گوشی قاپان خیابانی نشوند و موضوع دوم برمی گردد به سهل انگاری مالباخته هایی که پس از وقوع سرقت با نگرانی و اضطراب در کنار ناراحتی از خسارت مالی این ماجرا ،دغدغه قصه دیگری دارند.

این دغدغه و دل نگرانی به اطلاعات،عکس ها و تصاویر شخصی و حتی در مواردی به اطلاعات بانکی مربوط می شود که مالباخته با دست خود در حافظه گوشی تلفن همراه خود ثبت کرده است .این داستان در مورد افراد فراموش کاری که تبلت یا لب تاب خود را داخل خودرو جا می گذارند و یک دزد خیابانی هم که زاغ سیاه خودروها را چوب می زند در کمتر از چند دقیقه و با شیوه های مختلف دست به سرقت می زند ،بعد هم دمش را روی کول خود می گذارد و متواری می شود صدق می کند.

البته این را هم بگوییم با توجه به تخصص ،مهارت و تجربه ای که پلیس در پی گیری علمی این سرقت ها دارد می توانیم به یقین بگوییم این سارقان دیر یا زود شناسایی و دستگیر می شوند وتازه کاسه چه کنم چه کنم دست شان می گیرند و به این فکر می افتندکه پشت میله های زندان باید آب خنک بخورند. پس یک توصیه و البته هشدار جدی دیگر هم در این باره می توان به افرادی داد که با ندانم کاری روی صفحه سرنوشت خود خط سیاه می کشند و مرتکب این گونه سرقت ها می شوند، آن هم این که این ره که تو می روی آ خر و عاقبتی برایت ندارد.

صرفنظر از ضرورت های بررسی علمی و کارشناسی سرقت ها که خود مقوله ای متفاوت است و باید ریشه یابی دقیق برای کشف انگیزه ها و علل سرقت ها و نحوه پیشگیری از آ ن بشود می توانیم یک بار دیگر به خود هشداری بدهیم که چرا مراقب نیستیم و بی هوا راه می رویم و بعد به راحتی سوژه سارقان می شویم؟.

شاید فکر می کنیم ما زرنگ تر از همسایه مان هستیم؟.یا سرسری به موضوع های دور و برمان نگاه می کنیم وپیش بینی درستی برای یک پیشگیری درست و حسابی تر نداریم. پیشگیری از آ سیب های اجتماعی یعنی کاری کنیم که فرصت های مجرمانه و آسیب زا کاهش یابند. اگر چه قانون با ابزار کیفر جرم ، پیشگیری خاصی را مد نظر دارد اما شکل های دیگری مثل نقش های تربیتی ،آموزشی ،مشاوره ای ،مشارکتی و ... در کنار عواملی چون مسائل اعتقادی و اقتصادی هم می تواند در پیشگیری آگاهانه نقش موثری داشته باشد. اگر هر یک از شهروندان به این مساله توجه داشته باشند که با دقت و مراقبت و احتیاط های لازم می توانند از اتفاق های بد و ناخواسته پیشگیری کنند و حوادث و وقایع ناگوار را به حداقل برسانند کار مهمی انجام خواهد شد و در این صورت احساس امنیت ارتقای بیشتری پیدا می کند. نکته قابل توجه این که اقدام های پلیسی و پی گیری و برخورد با زمینه های جرم و آسیب در جلوگیری از وقوع این گونه آسیب ها نقش آفرین هستند اما نهاد خانواده ،آموزش و پرورش و رسانه ها نیز در نهادینه کردن فرهنگ مراقبت های بازدارنده و کنترل های هوشیارانه مسئول هستند .

نهاد خانواده می تواند با نظارت های درست و صحیح در محیطی دوستانه بر رفت و آمدها و دوستان و اعمال و رفتار فرزندان خود نظارت کنند و هم به اعضای خانواده بیاموزند که گوشی دست شان بیاید چگونه مراقب خود و وسایل همراه شان باشند.این یک وظیفه و تکلیف برای همه ما است که مراقب خودمان و اطرافیان مان باشیم واز وقوع آسیب ها و اتفاق های ناگوار پیشگیری کنیم.