روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی می‌نویسد: «مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا در حالی که رئیسش به یک خروج ننگین نزدیک می‌شود، تلاش کرده تا با سر و صدا و خیلی فعالانه پل‌های پشت سر آنها را خراب کند.
پمپئو جدا از محکوم کردن مختصر و مفید حمله هفته گذشته به کنگره، پشیمانی یا پریشانی اندکی در این خصوص از خود نشان داده و قطعا اذعان نکرده که دونالد ترامپ نقش کلیدی در تحریک این اراذل و اوباش داشته است.
در همین حال پمپئو بیکار ننشسته است. او طی هفته گذشته اقداماتی انجام داده که تنها هدف واقعی‌شان سخت کردن هر چه ممکن زندگی برای جانشینش در وزارت امور خارجه آمریکاست. پمپئو، کوبا را به فهرست کشورهای حامی تروریسم بازگرداند، قصد دارد حوثی‌ها در یمن را به عنوان یک سازمان تروریستی خارجی تعیین کند، محدودیت‌ها بر ارتباطات میان دیپلمات‌های آمریکایی و مقامات تایوانی را کاهش داده و مدعی شد که ایران "مقری" برای القاعده است.
در تمام مدت، پمپئو در فضای مجازی بیش‌فعال بوده و از زمان آغاز سال 2021 میلادی توییت‌هایی منتشر کرده و در آنها نسبت به "موفقیت‌های" دولت در خارج از کشور فخر فروخته است. این در حالی است که متحدان آمریکا و بسیاری از کارشناسان وزارت امور خارجه این "موفقیت‌ها" را وحشتناک می‌دانند از جمله خروج آمریکا از پیمان منع موشک‌های هسته‌ای میان‌برد، توافق‌نامه آب و هوای پاریس و توافق هسته‌ای ایران موسوم به برجام.
برخی از اقدامات هفته گذشته پمپئو قابل دفاع بودند اگر در چهارچوب یک سیاست خارجه منطقی انجام می‌شدند. اما در روزهای مانده به تغییر دولت در آمریکا، تنها هدف مشخص آنها این است که پیش از روی کار آمدن رسمی "آنتونی بلینکن"، انتخاب جو بایدن و دولت جدید آمریکا برای جانشینی پمپئو با نیت بد بر سر راه او موانعی ایجاد کنند؛ موانعی که برخی از مفسران آنها را بمب ساعتی یا تله‌های انفجاری نامیده‌اند.
بازگشت نام کوبا به فهرست کشورهای حامی تروریسم فایده‌ای ندارد جز اینکه هدف بایدن برای بازگشت به روابط بهتری که باراک اوباما آغاز کرده بود را دشوارتر می‌سازد و کوبایی‌های تبعدی در فلوریدا را که حامی ترامپ هستند، خشمگین می‌کند.
تحریم حوثی‌ها در یمن به نفع عربستان سعودی است که تلاش دارد این نیروها را با یک کمپین بمباران سیستماتیک با حمایت آمریکایی‌ها که رنج ناگفته‌ای به غیرنظامیان تحمیل کرده‌اند، شکست دهد. حوثی‌ها برای هر نوع راهکار مسالمت‌آمیزی به منظور حل و فصل این جنگ شش ساله و همچنین اکنون برای ارسال غذا و تجهیزات پزشکی به منطقه‌ای که سازمان ملل آن را درگیر بدترین بحران انسانی جهان توصیف می‌کند، ضروری هستند.
کاهش محدودیت‌های طولانی مدت در تماس بین دیپلمات‌های آمریکایی و مقامات تایوانی ممکن است به عنوان یک حرکت قدرتمند در حمایت از این دولت دموکراتیک در تایپه تلقی شود. اما ایالات متحده حمایت خود را از بسیاری جهات دیگر نشان داده است و بایدن با تحویل گرفتن مسئولیت روابط پر پیچ و خم و تنش‌آلود با پکن نیازی به یک ماده تحریک‌کننده دیگر ندارد.
پمپئو روز سه‌شنبه اعلام کرد که القاعده، سازمان تروریستی پشت حملات یازده سپتامبر، پایگاه جدیدی در ایران پیدا کرده است. او بدون ارائه هیچ سند و مدرکی مدعی شد: "آنها شریک تروریسم، شریک نفرت هستند." مقام‌های فعلی و پیشین آمریکا به سرعت خشمگین شده و حتی با این ادعا مخالفت کردند؛ ادعایی که یک بهانه در دست پمپئو است تا هدف دیرینه این دولت را که اهریمنی نشان دادن ایران است محقق کرده و هرگونه تلاش بایدن برای احیای توافق هسته‌ای را دشوارتر کند.
تلاش پمپئو برای خراب کردن تمام پل‌های پشت سرش، در صورتی که او طبق انتظارها در سال‌های آتی برای پست‌های بالاتر ورود کند، ممکن است او را در رقابت اولیه در جایگاه خوبی قرار دهد. اما خودخواهی به قیمت منافع ملی، نشانه یک دیپلمات شریف یا یک میهن‌پرست نیست.
به نظر می‌رسد که این احساس در وزارت امور خارجه پمپئو مشترک است؛ جایی که گفته می‌شود برخی از مقامات با احتیاط لحظه‌شماری می‌کنند تا وزیر پمپئو یک بار دیگر یک شهروند عادی شود.»

منبع: ایسنا